تغییرات بلندمدت و پیش بینی بارش وابسته به تغییرات سیگنال های اقلیمی جوی-اقیانوسی است. با توجه به این موضوع، بررسی ارتباط بارش ایستگاه های غرب کشور و نوسان مدیترانه شرقی مهم ترین هدف این مطالعه می باشد. هاتزاکی و فلوکاس با استفاده از روش های تحلیل همبستگی و تحلیل مولفه های اصلی(PCA) ، الگویی را که دو هسته ی آن در شرق مدیترانه و شمال شرق اقیانوس اطلس و در ترازهای 300 و 500 هکتوپاسکال قرار دارد شناسایی نمودند که الگوی مدیترانه شرقی ((EMO)) نام گذاری گردید. برای شناسایی رابطه میان بارش غرب ایران و نوسان مدیترانه شرقی، مقادیر این شاخص با داده های نرمال شده بارش ایستگاه های غرب کشور با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون، روند خطی و پلی نومیال، مقایسه و مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان می دهد که بارش در ایستگاه های نیمه جنوبی منطقه مورد مطالعه در فاز مثبت از 5 تا 41 میلی متر افزایش و در فاز منفی از 4 تا 20 میلی متر کاهش داشته است. همچنین نیمه شمالی برعکس نیمه جنوبی در فاز مثبت با کاهش بارش و در فاز منفی با افزایش بارش تا حداکثر 8 میلی متر روبرو بوده است. همچنین تاثیر الگوی مدیترانه شرقی بر بارش غرب ایران در فصل بهار ضعیف تر از فصل زمستان بوده است. تاثیر الگو بر بارش در تراز 500 هکتوپاسکال قوی تر بوده است.

دماهای کرانگین عناصر آب و هوایی هستند که در قالب مخاطرات اقلیمی بر عوامل اقتصادی و اجتماعی تاثیر دارند و شناخت و پیش بینی آن ها به منظور برنامه ریزی در زمینه های کشاورزی، صنعتی و اقتصادی ضروری می باشد. از طرف دیگر این تغییرات به شدت با نوسانات جوی - اقیانوسی کلان مقیاس مرتبط اند. با توجه به این موضوع، تبیین اندرکنش دماهای کرانگین ایستگاه های غرب کشور و نوسان مدیترانه شرقی، از اهداف مهم این مطالعه می باشد. برای بررسی تاثیر نوسان مدیترانه شرقی بر تغییرات دماهای کرانگین ایستگاه های غرب ایران، از روش های همبستگی پیرسون، روند خطی و پلی نوم یال استفاده شده است. نتایج مطالعه نشان می دهد در فاز منفی دمای کرانگین بیشینه از 0.09 تا 0.85 و دمای کرانگین کمینه 1 درجه نسبت به میانگین دوره آماری افزایش یافته است. برعکس در فاز مثبت دمای کرانگین بیشینه از 0.1 تا 0.4 و دمای کرانگین کمینه از 0.06 تا 0.56 درجه سانتی گراد نسبت به میانگین دوره آماری کاهش داشته است. تاثیر (EMO) بر دماهای کرانگین در فصل بهار قوی تر از فصل زمستان بوده است. بیشترین همبستگی ماهانه بین دماهای کرانگین و این الگو در ماه مارس بوده است. دماهای کرانگین کمینه با تراز 300 و دماهای کرانگین بیشینه با تراز 500 هکتوپاسکال الگوی مدیترانه شرقی بالاترین همبستگی داشته اند.

ماهیت سیاسی منابع آب در خاورمیانه و پیش بینی اینکه آب جای نفت را به عنوان یک منبع منازعه بگیرد به عنصری تعیین کننده در تامین ثبات و آرامش منطقه به شمار می رود. مصرف زیاد آب با توجه به الگوی رشد جمعیتی خاورمیانه و سیاست های پر تنش آبی دولت ها برای سیطره بر آب های مرزی و زیرزمینی بخصوص در مدیترانه شرقی، مدیریت آب را در آن منطقه بحران زا کرده است. اسراییل با ترکیبی از سیاست تهدید و ترغیب به صلح با اعراب به سرقت آب از رودخانه های مرزی و سفره های زیرزمینی دست زده است و هرگونه قرارداد آبی را منوط به تامین آب اسراییل دانسته است و کنترل بر منابع آبی رود اردن، یرموک، حصبانی، بانیاس و کلیه سفره های آبی کلیدی را به عنوان حداقل نیاز امنیتی خود تلقی می کند. علاوه بر این با استفاده از تکنولوژی نمک زدایی آب به دنبال حل کمبود آب خود در مقایسه با محیط پیرامونی گام برداشته است. با تشریح مبحث سوال مقاله آن است که، اسراییل چگونه به تامین امنیت آبی در قیاس با محیط پیرامونی خود دست زده است؟ نتایج حاکی از آن بوده که اسراییل با سیاست توسعه سرزمینی مناطق جولان و کرانه باختری و بهره گیری از راهبرد نمک زدایی به همراه اصلاح الگوی مصرف و هزینه به تامین امنیت آبی خود دست زده است. نویسندگان این مقاله با روش تبیینی بر اساس داده های کتابخانه ای و اظهارنظر مقامات سیاسی به تبیین آن پرداخته اند.

کشف ذخایر گاز، تاثیر قابل ملاحظه ­ای بر موازنه اقتصادی، ژئوپلیتیکی و سیاسی در منطقه مدیترانه شرقی داشته است. توسعه میادین و انگیزه بازیگران دولتی برای استخراج  و صادرات احتمالی باعث شده تا منطقه انرژی در مدیترانه شرقی شکل بگیرد. اگرچه در نظریات کلاسیک منطقه­ گرایی، تشکیل منطقه با قرابت جغرافیایی و انگیزه امنیتی بازیگران دولتی گره خورده و عوامل اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی به­ عنوان عناصر وابسته و فرعی در نظر گرفته می­ شوند اما در این پژوهش تلاش شده تا عامل انرژی را به­ مثابه عاملی مستقل در شکل­ گیری منطقه در نظر گرفته شود. این مساله باعث شده تا نقش بازیگران و عوامل دیگری در نظم منطقه­ ای مدیترانه شرقی مورد تاکید واقع شود. سوال اصلی مقاله آن است که فاکتورها و عوامل دخیل در شکل­ گیری یک منطقه انرژی کدامند و چه تاثیری روی امنیت و نظم منطقه ­ای به ویژه در منطقه­ مدیترانه شرقی داشته ­اند؟ فرضیه این مقاله آن است اکتشاف انرژی و ظهور منطقه انرژی در مدیترانه شرقی باعث شده تا بازیگران مختلفی از جمله بازار، شرکت­ها و تنظیم کننده ­های ملی و بین­ المللی با فشار روی دولت ­های منطقه از درگیری­ ها و منازعات مستقیم ژئوپلیتیک جلوگیری کرده و بسترهای همکاری و به تعبیر بهتر رقابت غیر مستقیم را فراهم آوردند.

این مقاله در پی پاسخ به این پرسش است که کشف گاز چه تاثیری بر تغییر معادلات قدرت در منظومه امنیتی مدیترانی شرقی و غرب آسیا داشته است؟ با عنایت به اهمیت انرژی در امنیت اسرائیل و شکل دهی به منظومه امنیتی مناطق یادشده، کشف گاز در مدیترانه شرقی باعث ارتقای جایگاه رژیم صهیونیستی در منظومه امینیت منطقه شده و این رژیم سعی دارد تا از گاز به عنوان ابزاری برای دستیابی به اهداف منطقه ای خود استفاده نماید. به طور کلی کشف گاز سومین منبع تنش را در کنار دو منبع دیگر یعنی زمین و آب، به منابع تنش منطقه ای اضافه نموده است. کشف گاز در سرزمین های اشغالی باعث شده تا رژیم صهیونیستی به منظور حفظ وابستگی فلسطینی ها نه تنها مانع از دستیابی به منابع گازی آنها شود، بلکه با عقد قرارداد فروش گاز، وابستگی فلسطینی ها را به خود شدت بخشد. از طرف دیگر، این امر تشدید تنش بین اسرائیل و لبنان را در پی داشته است و هم زمان باعث تشکیل ائتلاف های جدید منطقه ای شده است. با عنایت به ظرفیت بالای ایران در تامین انرژی مورد نیاز کشورهای پیرامون این رژیم، اسرائیل سعی دارد تا با استفاده از ابزار جدید خود یعنی گاز، جلو وابستگی احتمالی کشورهای پیرامون خود و همچنین شرکای غربی اش به منابع گازی ایران را بگیرد، اما با توجه به ذخایر عظیم گازی ایران، در صورت توجه جدی جمهوری اسلامی ایران به این موضوع، به ویژه در شرایط پساتحریم، اسرائیل قادر نخواهد شد تا از گاز به عنوان ابزاری برای اهداف منطقه ای خود به ویژه در برابر ایران استفاده نماید.

اتحادیه مدیترانه ای، یا اتحادیه ای برای مدیترانه عنوان سازمانی است که با تبلیغات انتخاباتی سارکوزی در سال 2008، مطرح گردید. سارکوزی با پیشنهاد تشکیل چنین سازمانی (متشکل از کشورهایی از سه قاره اروپا، آسیا و آفریقا که با مدیترانه مرز مشترک دارند) اهدافی چون باز تولید نگرش گلیستی، راضی کردن ترکیه به انصراف از حضور در اتحادیه اروپا، مطرح کردن فرانسه به عنوان یک قدرت هژمون در منطقه مدیترانه، بازخوانی و حل و فصل مساله مهاجران آفریقایی به این کشور و همچنین حضور دوباره در کنار دولت های عربی و ایفای نقش موثر در معادلات خاورمیانه را دنبال می کرد. این پیشنهاد سارکوزی که مخالفت های فراوانی را در سراسر اروپا و حتی خاورمیانه و آفریقا به دنبال داشت، می توانست سارکوزی را به یکی از رهبران تاریخ ساز فرانسه مبدل گرداند که توانسته جلال و شکوه فرانسه بزرگ را به آن ها بازگرداند. این مقاله ضمن بررسی سیر تاریخی تشکیل این نهاد منطقه ای، موانع، مخالفت های سایر کشورها و همچنین اهداف فرانسه از تشکیل این سازمان، در پی پاسخگویی به این پرسش است که آیا فرانسه می تواند به رغم چالش های فراوان، اتحادیه ای در مدیترانه ایجاد نماید و از این طریق نفوذ خود را در این منطقه فزونی بخشد؟

کشورهای مدیترانه شرقی را باید بخشی از بازیگرانی دانست که روند توسعه و پیوند با اقتصاد جهانی را بر اساس ضرورت های درون ساختاری و نقش مکمل در سیاست جهانی طی نموده اند. این منطقه با توجه به اهمیت ژئوپلیتیکی آن باعث حضور گسترده قدرت های بین المللی و تداخل منافع آنان گردیده است. در چنین فرآیندی، ضرورت های ژئوپلیتیکی با نیازهای راهبردی کشورها ازجمله توسعه پیوند می یابد. در این مقاله تلاش می شود تا رابطه بین نشانگان توسعه با مولفه های درون ساختاری و بین المللی مورد بررسی قرار گیرد. تحقق چنین فرآیندی را باید در قالب «مدل توسعه پویا» تبیین نمود. در مدل توسعه پویا، سیاستگذاری اقتصادی و توسعه اجتماعی در مناطقی همانند مدیترانه شرقی تابعی از نیازهای درون ساختاری کشورها، ضرورت های ژئوپلیتیکی و سازوکارهای سیاست جهانی محسوب می شود. بر اساس چنین ویژگی هایی است که بازیگران کوچک در محیط های ژئوپلیتیکی فراتر از قابلیت جغرافیایی خود به ایفای نقش ساختاری در فرآیند توسعه مبادرت می کنند. بنابراین می توان پرسش مقاله را بر اساس رابطه بین «سیاستگذاری توسعه» (متغیر وابسته) با مولفه هایی همانند «ضرورت های ژئوپلیتیکی» و «نیازهای درون ساختاری کشورها» (متغیرهای مستقل) تبیین نمود. در این شرایط، این پرسش مطرح می شود که: «سیاستگذاری توسعه در مدیترانه شرقی بر اساس چه مولفه هایی شکل می گیرد؟» در پاسخ به این پرسش می توان فرضیه مقاله را بدین گونه تنظیم نمود که: «سیاستگذاری توسعه در مدیترانه شرقی بر اساس نیازهای درون ساختاری کشورها و جایگاه ژئوپلیتیکی آنان در سیاست جهانی تنظیم می شود.» در تنظیم این مقاله از رهیافت «سیاستگذاری تعامل پویا» استفاده شده است. کشوری که روندهای امنیت سازی را تحت الشعاع ضرورت های رشد اقتصادی قرار دهد، بعد از مدتی با مشکلات اجتماعی و راهبردی روبه رو خواهد شد. واقعیت آن است که چنین مشکلاتی می تواند زمینه های لازم برای ایجاد چالش های نوین را به وجود آورد. هیچ کشوری در محیط منطقه ای نمی تواند بدون روندهای امنیت سازی موقعیت خود را ارتقاء دهد. ضرورت های توسعه ایجاب می کند که واحدهای سیاسی به موازات برنامه ریزی رشد و توسعه اقتصادی به ضرورت های امنیت سازی توجه داشته باشند.

زمینه و هدف: اگرچه نمایندگان کشورهای منطقه درچندین همایش منطقه ایی (Tunisia 1-4 June 1992، Tunis)، 1995) 24-27 July ،Egypt)، (1998 16-19 August، Tehran)، به دعوت سازمان بهداشت جهانی (WHO)، گزارشی از آموزش مداوم کشورهای خود را ارایه دادند ولی هنوز ارتباط تعریف شده ای میان سیستم های آموزش مداوم این کشورها وجود ندارد. در این مطالعه آموزش مداوم اعضای تیم سلامت در کشورهای منطقه مدیترانه شرقی (ایران، عراق، لبنان، بحرین، کویت، قطر، پاکستان، عمان، یمن، سودان، مصر، کویت، اردن در سال 2005 توصیف می گردد تا ضمن شناخت وضعیت کنونی آموزش مداوم در کشورهای مذکور، افق های همکارهای آتی میان کشورها معین شود. هدف تعیین وضعیت آموزش مداوم جامعه پزشکی در کشورهای منطقه مدیترانه شرقی.روش و ابزار: اطلاعات این مطالعه از داده های موجود در منابع و وب سایت کشورها گردآوری خواهد شد، همچنین یک پرسشنامه برای مسوولین آموزش مداوم کشورها ارسال کردیده و اطلاعات براین مبنا تکمیل خواهد شد.نتایج: در کشورهای منطقه مدیترانه شرقی اگر چه نیاز به سامان دهی بهتری در تدوین استراتژی مکتوب و ساختار نظامند برای آموزش مداوم است ولی حضور آموزش مداوم در تمام کشورها قابل تحسین می باشد. در بسیاری از این کشورها آموزش مداوم با Recertification و Relicensing مرتبط نشده است. آموزش از راه دور بصور مختلف (تلفن، اینترنت و ...) یکی از انواع آموزش مداوم است که در برخی کشورهای منطقه رواج دارد. اعتباربخشی آموزش مداوم یک ضرورت برای کشورهای منطقه است.نتیجه گیری: بدلیل وجود مشترکاتی در زمینه های مذهبی، زبان و مشکلات سلامتی انتظار می رود بتوان به زمینه های مناسبی برای همکاری های منطقه ایی دست یافت. برقراری یک سیستم امتیازدهی واحد در کل کشورهای منطقه ضمن ایجاد یکپارچگی، مشارکت بیشتر افراد در برنامه های دیگر کشورهای منطقه را بدنبال خواهد داشت.